Per trein van HCMC (Saigon) naar Nha Trang

Acclimatiseren lukt nu al aardig , ook het acclimatiseren in de Vietnamese cultuur. Het laatste maakt deze reis nog zoveel boeiender. Met het laatste zijn wij ook aardig op weg.

Relaxed kunnen genieten van de omgeving en niet de verkrampte overspannen toerist uithangen met constant de ogen op de "ik ben op mijn hoede"-stand. Dit komt soms zo belachelijk over op de vriendelijke lokale bevolking, ik zie ze soms denken: "ach, ze weten niet beter".

Ik heb ook dikwijls last van plaatsvervangende schaamte voor de zogenaamde rijke toeristen die de medemens ronduit als minderwaardig beschouwen, een armoedige houding.

Goed, we dachten: we zijn nu genoeg geacclimatiseerd om zelfstandig de trein te pakken van HCMC naar Nha Trang. Zo gedacht, zo gedaan.

We boekten een slaapcabine voor een reis van zeven uren. De reis zal surrealistisch worden.

De trein stond gepland om te vertrekken om 06:25. Om op tijd te komen regelde Gioi een taxi om 05:00 uur. We wilden ruim op tijd komen en zo dacht de taxichauffeur er ook over. De taxichauffeurs van HCMC zijn fenomenale coureurs, maar die van ons was werkelijk de beste. Op het moment dat Gioi een taxi bestelde raceten drie chauffeurs voor de klus van circa 15 km, wat betekende dat ze circa 300.000 Dong (€10,34) konden verdienen. Onze chauffeur zweefde tussen de vroege forensen en het vrachtverkeer door. Hij haalde links en rechts in en tikte regelmatig de 80 km per uur aan. Het klinkt onverantwoord voor in de binnenstad, maar het zou zonder morsen zijn gebeurd als hij een goed gevulde glas op zijn dashboard had staan. Zei ik zweven? Ja, ik zei zweven.

Hij begreep iets van het verkeer waar wij geen vinger op konden leggen. Ik vermoed hier een complot, het was wel afgesproken werk van alle verkeersdeelnemers om indruk te maken op ons.

Eenmaal aangekomen werden we gelijk geleid naar onze cabine door de "overtallige" stewards, want elk coupé had een steward. We hadden nog 45 minuten tijd om te bekomen van de kunsten van onze meesterlijke chauffeur voordat de trein vertrok.

De trein vertrok op tijd en kwam exact zeven uur later aan in Nha Trang. Intussen trok zich een waanzinnige schilderachtig landschap langs ons coupe, met rechts de azuurblauwe zee en links het natuurschoon in bergen en dalen. De tekeningen en kleuren van dit levende schilderij is te mooi om te beschrijven, een poging daartoe is wellicht hoogmoed. Hoe moet het voelen om onderdeel te zijn van het schouwspel, zoals de zachte zeebriesjes over de rijstvelden aaien, waarbij de vlagen zichtbaar zijn. Hoe moet het voelen voor hen die daar vredig hun bestaan vieren in dag en dauw, totdat het goud in de hemel plaats maakt voor een zachte deken van miljoenen sterren die over de dromen waakt...

Video volgt.

PS: Nha Trang is ook al zo surrealistisch, werkelijk waar!