vrijdag 30 december 2011

De grote verschillen tussen Noord en Zuid

Vanaf Hoi An zijn we dinsdagavond (18.00 uur)  met een bus naar Tuy Hoa gereden. Niet zomaar een bus, maar één met bedden:p Beetje vreemd was het wel hoor, om liggend in een bus te rijden. Bovendien ben ik er niet zo verzot op om met de bus te gaan en zit ik het liefste voorin. Bij het hotel hadden we dan ook plaatsen voorin gereserveerd. Maar, wat schetst onze verbazing toen we bij de bus aankwamen en de voorste twee plaatsen wilden bezetten, kwam er een klein jochie op ons afgerend, al schreeuwend: No, No No! Moesten we helemaal achterin gaan zitten. Nou, dat vertik ik:p En al helemaal als zo'n kleine opdonder tegen mij gaat schreeuwen en blijkbaar nog nooit 'please' geleerd heeft. Dan klinkt het toch al een stuk anders: No, please! en wil ik er misschien nog wel over nadenken. Uiteindelijk kregen we het toch voor elkaar om twee plaatsen voorin te hebben, maar dan bovenin. Nou, vooruit dan maar;) Toen ontspon zich een andere discussie tussen het busteam (dat jochie had zijn hele familie mee: een zus, broer en vader ofzo die chauffeur was) en een passagier, die ook niet tevreden was over haar plaats en de algehele gang van zaken. Wat een volume kunnen mensen dan opzetten:P Eindelijk waren we dan onderweg, maar na een uurtje moesten we echter van onze bedden af, omdat er mensen waren die blijkbaar wel plaatsen konden reserveren en onze plaatsen hadden. Toen hebben we gedreigd met uitstappen en dat we ons geld terug wilden en plotseling konden we toch gewoon voorin blijven liggen. Rara, hoe kan dat... Anyway, het was een reis met raar gevoel.
Woensdagochtend om 04.00 uur kwamen we aan in Tuy Hoa. Toch wel weer een thuisgevoel, fijn:)

Terugkijkend op onze reis door het Noorden van Vietnam zijn er toch wel een aantal grote verschillen te zien tussen het Noorden en het Zuiden.

Het eerste wat ons opviel was dat de kippen in het noorden veren hebben. De meeste kippen in het zuiden zijn bijna veerloos, ziet er heel raar uit:p Dat heeft niets te maken met het feit dat ze met een kluitje bij elkaar zitten en elkaar gaan pikken ofzo, de kippen hier lopen vrijwel allemaal los. Ik heb het idee dat het gewoon komt door de warmte, ze hebben die veren minder nodig ofzo.

Ten tweede zijn de muren van de huizen hier helemaal gesloten. In het zuiden hebben de huizen aan de bovenkant van de muur (zo'n beetje tegen het plafond aan) een soort van tochtgaten. Door deze gaten kan in de zomer de warmte uit het huis ontsnappen. In het noorden is dit niet nodig.

Ten derde heb je in het noorden echt een jas nodig (in de tijd dat wij er waren) en in het zuiden niet. Het noorden is minstens 5-10 graden koeler dan in het midden/zuiden. En dan zijn we nog niets eens in Sapa geweest, daar was het toen ongeveer 5 graden en in Hanoi 18. Ook nogal een verschil dus.

Ten vierde maakt de taal een ware evolutie door. Zoals er gesproken wordt in het zuiden/midden (Tuy Hoa) is niet ABV (algemeen beschaafd Vietnamees), maar wij gebruiken dit als een referentiekader. Ten opzichte hiervan wordt in andere gebieden de 'a' uitgesproken als een 'a' en niet als een 'è'. In Hanoi wordt daarnaast ook nog een 'x' uitgesproken als een 'z', een klank die je verder nergens hoort. Het geeft een raar effect, het wordt bijna Chinees als je dan mensen hoort praten. Ik vind het heel moeilijk om dan nog woordjes op te vangen die ik begrijp (dat zijn er niet zo veel hoor, maar ik doe mijn best).
In Hué spreken mensen meer vanuit hun keel, lagere tonen en ze praten zangeriger. Vietnamees is van zichzelf al een tonentaal, maar het lijkt haast alsof de mensen in Hué extra tonen aan de woorden toevoegen.
Nha heeft best wel moeite met het verstaan van de andere accenten, wat ik me goed kan voorstellen: de woorden worden zo anders uitgesproken... Overigens kan hij het accent van Hué wel goed nadoen, wat tot enige hilariteit zorgde bij familie in Tuy Hoa ;)

Ten vijfde zijn de wezens in het noorden echt groter dan in het midden of zuiden. Mannen zijn hier bijna van westerse lengte, honden zijn niet meer van die kleine schoothondjes en ratten zijn flink uit de kluiten gewassen.

Tot slot iets over het eten. In het zuiden wordt er pittig gegeten, met veel kruiden en groenten bij de maaltijd. In het noorden wordt de peper veelal weggelaten, evenals de groente. Het eten is soms ronduit flauw (en dat wil wat zeggen, als je bedenkt dat wij thuis zoutloos koken)! Ook de sausjes bij het eten zijn anders. In het noorden kun je bijvoorbeeld een bakje maggi krijgen, waarin je dan een gekookt ei kapot maakt. Dit hebben wij in het midden of zuiden nog nergens gezien. Het midden maakt wel meer gebruik van kruiden enzo, dat resulteerde in de lekkerste pho die we gehad hebben in Hoi An!

Groetjes,
Nhan en Anne

donderdag 29 december 2011

Hoi An (en een beetje Hue)

De afgelopen week hebben we behoorlijk wat gereisd en in vogelvlucht Hue en Hoi An bezocht. Hoi An was, net als Hue, ook erg leuk. Hoi An heeft een heel grappig centrum, met allemaal oude huizen uit verschillende eeuwen. Dit stadsgezicht is zo bijzonder dat het op de werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Het is alleen wel jammer dat de huizen niet (grotendeels) niet meer bewoond zijn, maar zijn omgebouwd tot restaurants en winkels...
Voordeel van Hoi An was dat het een stuk droger was dan Hue. In Hue zijn alle huizen aangetast door een zwarte vochtschimmel en deze trekt ook de huizen binnen. In het hotel waar we zaten, konden we kiezen uit twee kamers, één van 10 en één van 15 dollar (de prijzen zijn hier ineens in dollars, kun je je voorstellen hoe toeristisch het hier is:P). We waren er snel uit, dat werd die van 15 dollar. Die andere was zo ontzettend muf en vochtig...
Hoi An is heel erg geschikt om naar toe te gaan met een stel vriendinnen (die goed kunnen afdingen) en een grote, lege tas, die je geheel kunt vullen met de mooiste kleding. Hoi An staat bekend om zijn maatkleding en dus enorme hoeveelheid kleermakers, maar ook de kleding in de winkels is prachtig. Van zijden jurken tot driedelige pakken voor mannen: alles tot in detail afgewerkt. Wij hebben niets gekocht, maar ik denk dat als we een dag langer waren gebleven, we wel waren bezweken;)
Een foto-impressie:
Straatbeeld
De lantaarns waar Hoi An bekend om staat, worden met de hand gemaakt

Stukje van de vismarkt

Allerlei soorten groente

De lekkerste Pho tot nu toe! (deze hebben we op de markt gegeten)
Al met al zou ik liever nog eens terug willen naar Hoi An dan naar Hue. Er is net even wat meer te zien en er is een strand! Hue was wel heel mooi met alle tempels in de omgeving, maar ik vond de citadel (waar Hue eigenlijk om bekend staat) best wel tegen vallen. Het had niet echt de allure die ik had verwacht en bovendien was werkelijk álles nat. Nu weet ik natuurlijk niet hoe dat in de zomer is, maar wij zitten nu al na het regenseizoen dus zou je verwachten dat de straten enzo droog zouden zijn.

Waar je wel rekening mee moet houden, is dat beide steden erg toeristisch zijn. Zeker in Hoi An lopen meer westerlingen dan locals op straat en dat is toch een beetje vreemd... Dit heeft ook tot gevolg dat de prijzen drastisch verhoogd zijn en dat je echt moet afdingen. Nhan is daar veel beter in dan ik, en hij heeft als stelregel: minstens de helft van de prijs moet eraf. Dat werkt meestal wel:p Een andere methode is dat je het product in de hand neemt en de verkoper/verkoopster een bepaald bedrag geeft. Is de verkoper het er niet mee eens, dan geef je het product weer terug (maar houd het nog wel vast) en vraagt je geld terug. Krijg je dat niet, dan kan het product blijkbaar toch mee voor het geld dat je gegeven hebt! ;) Kijk ook eerst rond voordat je ergens gaat kopen, niet alleen voor de prijs  maar ook voor de kwaliteit: soms hebben ze in een andere winkel of marktkraampje betere producten.

Slotsom: gebruik je gezond verstand en betaal zeker niet meer dan je het product eigenlijk waard vindt!

Groetjes,
Nhan en Anne


maandag 26 december 2011

Kerst en Oud en Nieuw

Allereerst wensen wij iedereen alvast een gelukkig nieuwjaar toe! (Natuurlijk ook prettige kerstdagen, maar die zijn al weer bijna om, voor ons dan ;) )

Een week al niet geblogd, de tijd gaat zo snel! Even een snelle, korte update.

Zondag
De presentaties in Thai Nguyen gingen goed, mensen waren ook tevreden met de informatie. Met een paar studenten hebben we e-mailadressen uitgewisseld, ben benieuwd of we daar later nog eens wat van horen.

Maandag
Naar Hanoi gebracht door onze privé-chauffeur (zo leuk:P) en daarna weer geslapen in ons vertrouwde hotel.

Dinsdag
Ha Long bay, here we come! :p 's Ochtends met de taxi naar het busstation gegaan. Voor de stationshal werden we al aangesproken met de vraag waar we heen wilden. Bleek dat die buschauffeur ook naar Ha Long ging. Beetje toevallig... Toch maar ingestapt en gelukkig ging het goed! In de buurt van Ha Long werden we uit de bus gezet, omdat de bus niet door Ha Long zou rijden. Toen stonden we langs de kant van de weg, met de taxi's om ons heen. Ook hier was er weer iemand die direct vroeg waar we heen wilden en dat zij ons wel konden brengen. Het vreemde was echter dat de auto een gewone auto was en dat er ook nog een vrouw met een klein kind in zat.... We zijn maar gewoon ingestapt en ook dit keer kwam het goed: we werden afgezet voor het hotel. Wat een uitzicht!

Woensdag
Vandaag hebben we een tour gemaakt op het water. Mooi uitzicht, maar toch wat opvallende dingen.
1) Nooit geloven dat een kapitein op je spullen past, ookal staat dat in de voorschriften. Wij waren te goed van vertrouwen en zijn bijna beroofd! Gelukkig waren we net op tijd weer terug op de boot om dit te voorkomen. De rest van de tijd hebben we de tas stevig vast gehouden...
2) De prijs die een tourorganisator zegt, is vaak exclusief de fee voor de tour die je moet betalen. Je betaalt dus voor twee dingen: de boot en de tour. Zorg dat je goed weet waar het bedrag dat de organisator zegt, uit bestaat!
3) Wij hadden een tour voor 4 uur, maar we hebben maar 3,5 uur op het water gezeten. Daarvan hebben we hooguit een uurtje echt gevaren...

Donderdag
Wat buiten het toeristische gedeelte is het een stuk leuker. Met de brommer zie je van alles!
Wat foto's voor een impressie van Ha Long bay, ook van tijdens de rondvaart:)
Uitzicht vanaf rots in Ha Long bay

Drijvende winkel bij drijvend dorp

Drijvend (vissers-)dorp

Grote brug, zijn we ook overheen geweest!
Vrijdag/ Zaterdag
Weer terug met de bus naar Hanoi en van daaruit weer met de trein naar Hué. We hadden nog geen tickets geboekt, maar gelukkig konden we nog op 'soft seats' met de trein mee. Na 12 uur in de trein te hebben gezeten, kwamen we om 11.00 uur op zaterdag aan in Hué. Die 12 uur vlogen echt voorbij, we hebben beter geslapen op deze stoelen dan op de bedden die we eerder hebben gehad. Echt wel een idee voor de volgende keer!
Gauw naar een hotel en daar weer een brommer gehuurd. Natuurlijk weer overal rond gereden. Dit keer was het wat makkelijker, want we hadden binnen een uur na aankomst in Hué al twee (gratis;) ) kaarten gekregen. Die hadden we in andere steden niet:p

Zondag
Eerste kerstdag

Mijn eerste kerstdagen in het buitenland, toch een beetje raar gevoel. Hier wordt niet echt aan kerst gedaan, hoewel men wel gevoelig is voor de kerstman en kerstbomen enzo. Een minderheid van de bevolking is christelijk, waardoor er ook gewoon gewerkt werd.

Wij hebben weer wat rond gereden, dit keer ook wat buiten de stad. Hier wat foto's van mooie tempel die we gezien hebben, Tu Hieu, de tempel waar een monnik die streeft naar vrede (Thich Nhat Hanh) heeft gewoond.
Zingende/biddende monniken


Mozaïek bij grafmuur


Ingang van de tempeltuin (of park, of bos...het was heel groot!)

Overigens zijn de mozaïeken die je in de muren ziet, een speciale betekenis. Ze zijn gemaakt van de potten waarin wierook gebrand wordt. Elk jaar worden deze potten vervangen en de oude potten worden terug gegeven aan de zee of het land. In de tempels verwerken ze de potten in de muren van de tempel en de graven, waardoor de gebeden bewaard blijven.

's Avonds hebben we een lekker kerstdiner gehad met een vegetarische bun (soort noedelsoep met dunne noedels) met erbij een vers gekookte krab en wat garnalen. Lekker!

Vandaag, Zondag, Tweede Kerstdag
Vandaag reizen we met de bus naar Hoi An. We zijn benieuwd wat we daar aantreffen. We hebben het idee dat het heel erg toeristisch is, nog meer dan wat we hier en daar al hebben gezien. Hopelijk kunnen we ook hier weer een brommer huren en naar de gebieden gaan waar het nog wat rustiger is:)

We zullen proberen jullie weer op de hoogte te houden:)

Groetjes,
Nhan en Anne

zaterdag 17 december 2011

Hanoi- natuurschoon

Ondanks dat Hanoi een grote, drukke en vooral heel erg volgebouwde stad is, zijn er ook kleine rustpuntjes te vinden. Ik vind het bijzonder hoe stil het soms kan zijn, als je achter de muren zit van bijvoorbeeld de tempel van de literatuur. We zouden graag de atmosfeer willen vastleggen om dit met jullie te kunnen delen, maar het is moeilijk om wat je ziet, vast te leggen op video of foto. Er mist dan toch nog iets...

In Vietnam hebben we al een paar keer hele mooi vlinders gezien, maar ze zijn ongelooflijk bewegelijk! Eindelijk vond er eentje de rust om in de tuin van de Tempel van de literatuur op de grond te gaan zitten. Ik heb voorzichtig foto's gemaakt...totdat er een klein jochie aan kwam rennen waar de vlinder van schrok. Dat zou ik overigens ook doen als ik een vlinder zou zijn :p Zie hieronder voor de beste foto's!


Het is echt een mooie vlinder, met knalblauwe stipjes en gekartelde vleugels. Niet zo gehakt, zoals de gehakkelde Aurelia, maar mooi gegolfd. Jammer dat dat joch eraan kwam rennen, anders hadden we vast nog meer mooie foto's gehad...

Verder zijn we nog naar het Hoan Kiem meer geweest. Hanoi heeft verschillende meren, waaronder dus deze. Hieraan zit nog een verhaal vast.
In de 15e eeuw was er een keizer die Lê heette. Op een dag kreeg de keizer een zwaard met magische krachten van een god, in de gedaante van een gouden schildpad. Deze god heette Kim Qui. Helaas mocht de keizer het zwaard niet houden: kort nadat Vietnam onafhankelijk was geworden van China, ging keizer Lê een tochtje maken met de boot over het Hoan Kiem meer. Plotseling dook de schilpad op en nam het zwaard terug. Na verscheidene pogingen om het zwaard terug te halen, heeft men het opgegeven. Zowel het zwaard als de schildpad werden nooit meer terug gezien. Totdat... bekijk snel de video!


Het was echt een groot beest! We hebben hem twee keer gezien, de eerste keer ook met een schaduw van zijn lijf (maar toen was de camera nog niet gereed...). Zoals je al wel aan zijn kop kunt zien, is hij zeker wel een meter lang, maar het kan ook meer zijn ;)
Het zien van de schildpad brengt overigens voorspoed:)

Vrijdagmiddag zijn we met de auto opgehaald vanuit Hanoi en we zijn  nu in Thai Nguyen. Daar, op de universiteit, faculteit van de talen, zullen we een presentatie geven met twee onderwerpen: Het Vietnamese aanpassingsvermogen en Video in educatie. Twee heel verschillende onderwerpen, die samen toch een mooi geheel vormen. Het is alleen wel even spannend of het allemaal gaat lukken en of de presentatie ook voldoet aan de (volgens mij) hooggespannen verwachtingen van de leraren en studenten hier. Gister hebben we een gesprek gehad met 1 van de leraren en dat onthulde allemaal zaken die we niet wisten. Vandaag en morgen dus nog aan de slag met het aanpassen van de presentatie...
Overigens worden we heel goed verzorgd door de universiteit: alles (hotel, eten, uitstapjes) wordt voor ons betaald. Het voelt wel heel gek hoor, om ergens te gaan zitten, te bestellen wat je wilt en dan niet te betalen:p

Binnenkort meer over onze ervaringen hier. Nu eerst eten met wat leraren en daarna weer aan de slag;)

Groetjes,
Anne

woensdag 14 december 2011

Hanoi- Tempel van de Literatuur

Maandagmiddag arriveerden we, na 24 uur in de trein, in Hanoi. Ik had eerlijk gezegd wat meer glamour op het station verwacht, maar dat was er niet! We stapten de trein uit, het perron op, op zoek naar de uitgang. Die bleek er wel te zijn, maar dan moest je eerst het spoor oversteken...letterlijk de bielzen over! Daarna door een poortje en toen stonden we voor het station. Tussen de taxi's. En de brommers. En de mensen. Het was echt heel erg druk, even wennen na drie weken Tuy Hoa!
Na eventjes wachten werden wij opgehaald en naar ons hotel gebracht. Een typisch hotel voor Hanoi, waar de grondprijzen enorm hoog zijn en de huizen dus smal.
Dit is een foto van huizen tegenover de Tempel van de Literatuur, in het centrum.
Wij zitten ongeveer 8 kilometer buiten het centrum en zelfs hier is de prijs per vierkante meter zo'n €50.000,-. Bizar toch? Ons hotel is daarom ook maar 1 kamer breed en en 4 etages hoog. Meestal zit er maar 1 kamer per etage. Niet al te veel kamers dus;) De prijs is zeer redelijk voor wat je krijgt. We hebben nu een 4persoons kamer (jaja!), mét internet en badkamer, voor 350.000 dong (pakweg €13).
Maandag hebben we verder niets meer gedaan. Dinsdag was ook al niet zo'n productieve dag, maar wel leuk. We hebben de buurt wat verkend en daarbij een soort galerie ontdekt. Mooie schilderijen gemaakt met verf of zand, of een combinatie van verf en natuurlijke materialen, zoals wol en veren. Daar krijg je mooie effecten van:) Daarnaast waren er geborduurde schilderijen, ook erg knap.
In de omgeving hebben we ook een lekkere pho-zaak ontdekt (pho is een soort soep met noedels). Voor het eerst deze vakantie (!) hebben we samen pho gegeten.

Het was erg lekker, maar helaas kregen we er geen groente bij, zoals taugé. Wel raar, vind dat dat er echt bij hoort. Wat ook 'ontbrak' was de hoi-sin saus, dé saus die pho lekker maakt! Nhan denkt dat dat komt omdat ze hier in het noorden anders eten dan in het midden of zuiden. Ik hoop dat ik in de supermarkt nog een flesje op de kop kan tikken, dan gaat die mee als we uit eten gaan ;)

Gister hebben we een brommer te leen gekregen, daar zijn we vandaag mee op stap geweest. We hadden ongeveer een beeld waar het hotel stond en toen gegokt welke weg we moesten pakken. We zijn zo trots: in één keer goedgereden! Toen stonden we voor het Ho Chi Minh museum en mausoleum...maar mochten we er niet meer in:p Het mausoleum is namelijk geopend tot 11 uur en daar hadden we geen rekening mee gehouden. Geen probleem, dan gaan we wel ergens anders naar toe:)
Dat werd de Tempel van de Literatuur (ook wel: Tempel van Confucius). Een bijzonder tempelcomplex, die vroeger functioneerde als een soort universiteit. Hij is gebouwd in de 11e eeuw, maar verschillende oorlogen en andere rampen hebben de tempel wel aangetast. Middels restauraties is het gehele tempelcomplex in originele staat gebracht. Ik vond het een rustgevende plaats, ik kan me goed voorstellen dat hier studenten hebben gestudeerd.
Een kleine foto-impressie.

Daarna nog even naar het Geschiedenis museum geweest. Er waren wel wat mooie objecten, maar we vonden het niet echt bijzonder... Misschien waren we ook wat beïnvloed door de regels e.d. waar we eerst tegenaan liepen. Je mocht bijvoorbeeld geen camera mee het museum in. Dat mocht alleen als 1) je een letter of recommendation had ingeleverd bij de balie (ruim vantevoren dus) of 2) je 20.000 dong betaalt, maar dan mag hij niet uit het tasje of 3) 30.000 dong betalen en per object niet meer dan drie foto's maken, anders moet je bij betalen. Oef!

Tegen het eind van de middag zijn we weer op de brommer gestapt richting het hotel. Een mondkapje is echt geen overbodige luxe, wat een verkeer en wat een smog! Ik weet dat het nog erger kan, maar ik vind deze hoeveelheid smog al best indrukwekkend;) Ondanks alles zijn we ook deze keer in één keer goed gereden. Dat is ons deze vakantie nog niet eerder overkomen :p
's Avonds hebben we weer lekker gegeten en nog 2 gebakjes gekocht. Die wachten nu op ons!
Netjes verpakt...

Jummie jummie:p

Groetjes,
Anne

zondag 11 december 2011

Op naar de trein!

Nog even een last-minute blogje. Over een klein uurtje gaat onze trein en straks komt de taxi al. We zijn er helemaal klaar voor! gewaarschuwd dat het in het noorden behoorlijk wat kouder is, hebben we toch maar wat warme kleren en jassen gekocht. Mam, ik denk dat je wel een beetje jaloers bent op mijn jas, hij is namelijk rood:p Foto komt later wel.
Onze mondvoorraad voor de komende 24 uur bestaat uit brood (uiteraard;) ) en  de nodige andere versnaperingen. Voor een kleine impressie, zie onderstaande foto.

Oh ja, het modebeeld voor vrouwen is trouwens een lichte huid. Waar wij bruinende crèmes in de schappen hebben liggen, worden hier blekingscrèmes verkocht! Gek hè:p


Nou, ik ga nog snel even de laatste dingetjes inpakken en dan horen jullie hopelijk gauw weer van ons!

Groetjes,
Anne

vrijdag 9 december 2011

Regen, geld en eten in Hanoi

Het regent nu al 1,5 dag in Tuy Hoa. Geen miezer maar echte stortregen:p We zijn ontzettend blij met onze poncho's die we pas hebben gekocht. Gister hebben we wat rondgereden in de regen, was wel leuk. Het water verzamelt zich heel snel op de lager gelegen gebieden en zorgde voor volledig blank staande straten. Vanaf de straat ontwikkelde zich ook al een rivier het strand op, best apart. Hopelijk wordt het straks wat droger, dan kunnen we toch nog even naar buiten. Misschien ook nog wat foto's maken.
Voordeel is dat het niet koud is, ookal waait het hard en regent het. Dat is dan toch wel wat anders dan in Nederland!
Dus, thuisblijvers, wees gerust: ook hier kan het regenen.

Nog een feitje: In Hanoi en Saigon samen wonen ongeveer net zo veel mensen als in Nederland! (oke, het scheelt 3 miljoen, maar dat is peanuts ;))

Vandaag geen spectaculaire avonturen, maar een handige tip voor het geld wisselen.
In Vietnam wordt uiteraard met een andere munt betaald, de Dong. Soms kun je met Euro's betalen, vaker nog met Dollars, maar dit kan alleen in de grote steden (Hanoi en Saigon/ HCMC). Dan moet je je Euro's dus wisselen! Dat kan op twee manieren. 

1. Je gaat naar de bank. De bank geeft je een zeer onvoordelige koers, zodat je dus veel geld verliest. De bank heeft zelfs tegen ons gezegd dat zij een lage koers hanteren en dat je beter ergens anders kunt wisselen.

2. Je gaat naar een juwelier. Juweliers hebben vaak veel contant geld in hun winkel en zijn over het algemeen wel bereid om geld te wisselen. Zorg dat je zelf weet wat de koers is, zodat je niet te veel verliest. et kan ook uit om wat te 'shoppen' langs verschillende juweliers, niet iedereen hanteert dezelfde koers.
Zo kan het zelfs voorkomen dat iemand een 'te hoge' koers zegt, waardoor je dus winst maakt! Wissel dan gelijk wat meer geld om, zulke meevallers moet je pakken;) Als de koers overal laag is, wissel je natuurlijk niet zo veel. Wacht dan liever een paar dagen, misschien stijgt de koers weer.

Wat een gedoe zul je denken, maar geld pinnen is ook 'duur': voor elke 50 dollar (die je dus in Dong krijgt) moet je 2 dollar betalen. Je krijgt dus maar 48 dollar!

Overigens vertrekken we zondag naar Hanoi, met de trein. We doen er ongeveer 24 uur over, een lange rit. Onze twee tickets kostten samen 2,4 miljoen Dong, ongeveer 84 euro. We zijn gewaarschuwd dat Hanoi een hele dure stad is: de thee die we hier gratis bij de koffie krijgen, kost daar al 5000 dong (minstens). Even omschakelen dus! Gelukkig hebben we ook daar weer een local die als gids wil optreden. Ik ben benieuwd!
In het noorden is weer een andere eetcultuur dan in het zuiden of midden. In het noorden wordt vrijwel alles van beesten gegeten en worden ook dieren gegeten die hier een belangrijke status hebben, zoals paarden en ossen. Deze dieren worden gebruikt als werkdieren. Als die dieren dan overlijden, worden ze begraven. Bij hele arme families komt het wel eens voor dat de os wordt opgegeten, maar een paard wordt altijd begraven. 
Toen Nhan de laatste keer in Hanoi was, werd er een feestmaal voor hem voorbereid, met allerlei "lekkernijen"... Ik ben al niet zo'n vleeseter en daarom heb ik uit voorzorg besloten te zeggen dat ik vegetariër ben en bij hoge uitzondering wat vis eet:p Nhan voelt daar ook wel wat voor, dus ik denk dat we de komende tijd heerlijke rijst met groente en tofu gaan eten :)
De tofu is hier heerlijk, zelfs die uit verpakking uit de supermarkt! Als we (eindelijk) de kans krijgen om zelf te koken, wil ik daar echt meer mee doen.

Misschien komt er morgen nog een berichtje, daarna weet ik niet hoe het gaat met onze internetverbindingen. Hopelijk vinden we weer een hotspot/ hotel met wifi:)

Liefs,
Anne

zaterdag 3 december 2011

Allemaal kleine dingetjes

Soms heb je van die dingen waarmee je niet een heel blogbericht kunt vullen. Plaats ze bij elkaar en ineens lukt het wel:p Vandaag dus allemaal kleine dingetjes.

Eerst twee dingen die te maken hebben met eten.

Afgelopen dinsdag gingen we met twee tantes en twee nichtjes uit eten. Een smal straatje door, achter huizen langs en toen was daar een eetgelegenheid. Het was best druk, dus het eten zou wel goed zijn:) Dat klopte inderdaad. Het restaurant was gespecialiseerd in gegrilde kip, heerlijke smaak. Brommers reden af en aan, niets bijzonders. Totdat er één kwam met een stereo-installatie achterop gebonden. De microfoon werd getest en daar begon het optreden:p De zanger liep alle tafeltjes bij langs en verkocht, terwijl hij zong, een soort snoepje: een staafje suikerachtig spul, gevuld met stukjes pinda.

Ik vond het wel origineel, dan loop je tenminste niet alleen maar rond met snoepjes, maar vermaak je het publiek ook nog wat. De tantes hadden wat snoepjes gekocht en toen ging de zanger weer weg.
Niet veel later kwam er nog één aanrijden! Hetzelfde ritueel, microfoon testen, zingen en tegelijkertijd verkopen. Het vervelende was dat hij gewoon bij je tafel bleef staan, ookal wilde je niet kopen. Di Hiep (een tante) vond de oplossing: je duwt hem gewoon opzij met de al eerder gekochte snoepjes! :p Haha! Het was echt zo grappig!

Gister hebben we voor het eerst echte chè gehad. Heerlijk, daar had ik me thuis al op verheugd! Chè is een soort zoete soep in allerlei verschijningsvormen. Sommige zijn heel dun en andere zijn dik (die vind ik het het lekkerste). We zijn naar een overdekte markt gegaan en kwamen bij een verkoopster terecht die een hekel had aan oplichters. Daar kun je natuurlijk vraagtekens bij zetten, maar feit was wel dat ze 2000 dong goedkoper was dan haar buurvrouw;)  We hebben bij haar een lekker glas chè gehad (3000 dong per stuk, zo'n 10 eurocent) en ook wat meegenomen voor thuis.

Blij dat we hier in ieder geval niet opgelicht waren, gingen we naar de parkeerplaats voor je brommer. Meestal kost het parkeren 1000, soms 2000 dong, maar hier moesten we ineens 3000 dong betalen. Bingo...toch nog opgelicht:S Op zo'n moment kun je niet veel doen: je wilt je brommer immers mee hebben. Maar de volgende keer zetten we hem daar in ieder geval niet meer neer. Grrr!

Het is heel vervelend om te merken dat je afgezet wordt omdat je er anders uit ziet. Als we iets willen kopen, of dat nou op de markt is of in een winkel, sta ik negen van de tien keer op een afstandje om de prijs wat lager te houden. Of er gaat een tante of nichtje ofzo mee die bekend is met de juiste prijzen...

We zijn nu 2,5 week in Vietnam en nog steeds in goede gezondheid! We zijn er best trots op dat we  niet ziek zijn geworden van het eten. We zijn wel heel oplettend geweest met bijvoorbeeld water, maar hebben toch ook gewoon meegegeten met de mensen waar we waren (thuis en uit eten).
Waar je heel erg mee moet oppassen is bewerkt vlees. Wat je hier veel ziet zijn een soort worsten, bijvoorbeeld cha lua. We zijn een keer uit eten geweest toen dit geserveerd werd. Ik heb dat toen niet gegeten en Nhan een beetje. Wij waren toen niet ziek geworden, terwijl de rest van het gezelschap zich de volgende dag toch wat raar voelde. Als stelregel hebben wij nu dus: als je niet kunt identificeren van welk beest het vlees komt, eten wij het niet:p
Overigens is al het vlees hier biologisch, van eend tot vis tot rund (hoewel dat laatste niet zo veel gegeten wordt). Dat voelt toch wel fijn :)

Tot slot iets over een gewoonte in Vietnam. Ik zal er nog wel vaker over schrijven, je kunt de berichtjes terug vinden onder het label "cultuur".
In Nederland zijn wij gewend om bij binnenkomst en vertrek de mensen in de ruimte te groeten. Bij het vertrek kun je ook nog aangeven waar je heen gaat en wanneer je eventueel weer terug komt. Hier in Vietnam is dat niet gebruikelijk! Men komt en gaat zonder te groeten:p Hooguit wordt degene die binnenkomt begroet, vooral als er iemand binnenkomt die een hoger aanzien heeft (aanzien is een wat zwaar woord, maar ik bedoel dat een neef bijvoorbeeld zijn oom groet, omdat de oom een hoger aanzien heeft).  Dat niet groeten is zo gek... Ook zwaaien doen ze dus niet. Wij doen dat gewoon wel en langzaamaan gaan er al wat nichtjes mee doen:p
Nhan denk dat het groeten bij vertrek als iets definitiefs wordt gezien, alsof je niet meer terug komt. Door niet te groeten ga je er vanuit dat je diegene weer zult zien.

Tot zover de kleine belevenissen, binnenkort meer!

Groetjes,
Anne

PS: we zijn ondertussen zo goed geacclimatiseerd, dat we kippenvel krijgen als de temperatuur onder de 24 graden zakt:p

donderdag 1 december 2011

Alle visjes zwemmen in het water, falderalderiere...

Allereerst willen Nhan en ik iedereen bedanken voor de reacties die jullie achter laten! We vinden het echt heel erg leuk. Na het plaatsen van ieder berichtje kijken we ook voortdurend of er weer een nieuwe reactie staat:p

Afgelopen zondag zouden we gaan zeevissen, maar omdat we vast zaten in de bergen, ging dat niet door. Een nieuwe afspraak was gepland voor afgelopen dinsdag! We hadden er wel zin in: we zouden in het water staan en dan vissen, dus niet op een boot. Tuy Hoa heeft een grote kustlijn met behoorlijke golven, dus we vroegen ons wel af waar we dan zouden vissen zonder omvergeworpen te worden...
We meldden ons 's ochtends weer op tijd, zo tegen half 7. Even koffie drinken en toen gingen we samen met Se, een nichtje, een kennis (of haar vriend? daar zijn we nog niet helemaal achter:p) en haar oom op pad. Gezellig! Het heeft wel wat hoor, drie van die brommers achter elkaar te rijden ;)

We reden al gauw op de grote weg, de Quoc lo 1, van de kust áf. Hoe kon dat nou? We gingen toch naar de zee? De route was prachtig, dwars door het bergachtige landschap. Hier wat foto's, gemaakt toen we even stil stonden. We rijden nog steeds niet met een camera om onze nek: je weet toch maar nooit wie er allemaal rond rijdt met grijpgrage handjes....
Nog maar 534 kilometer naar Ho Chi Minh City!

Ook hier waren ze weer bezig met het uithakken van stenen uit de rotsen. Je hoort overal het ritmische  "tik tik tik" van de beitels van de arbeiders. Zouden ze soms ook spelletjes spelen (precies gelijk tikken met iemand anders bijvoorbeeld) om het vol te houden? Het lijkt me heel naar om de hele dag hetzelfde zware, fysieke werk te moeten  doen... Op dit moment scheen de zon niet zo veel, maar als de bewolking wegtrekt is het ook nog echt warm. De tentjes bieden dan vast wat uitkomst, maar daar mag je natuurlijk niet de hele dag onder zitten...

De rit was prachtig, een berglandschap is toch werkelijk fascinerend. Zou dat ook komen doordat we dat bij ons niet kennen? De ontzettend groene bergen, met allerlei soorten begroeiing, de diepten waar je in kijkt en dan ineens.... de zee!

Laten we nou net gaan vissen op die prachtige plek waar we eerder vanuit de bus uitzicht op hadden! :D Gewelidg! Nu kon ik eindelijk mooie foto's maken :p Haha! Het was nog veel mooier dan het leek, zo stil en ongerept. Een  plaats die alleen de lokale bevolking gebruikt om te vissen en dat zie je gewoon. Er wonen ook allerlei mensen op het water, zij kweken vis en een soort van netten. Met een boot gingen we naar iemand toe, volgens mij een vriend van de oom van Se. Jongens gaan voor :p

Oh, en toen zaten we daar...midden op het water, met een hengel en flink wat zonnebrandcrème op... Wat een genot! Se had de eerste vangst, daarna ving iedereen wel wat. Ik heb welgeteld 1 vis(je) gevangen:p Na een paar uur had ik het toch wel gezien, maar vooral de oom van Se was erg fanatiek:p Hij bleef maar doorgaan. Nhan kreeg er ook wel genoeg van en we zagen een bootje. 1+1=2...wij wilden wel even varen!
Het is alleen nogal een kunst om er mee te varen en de stroming stond van het 'huis' af. We mochten dus niet alleen;) Dat was geen probleem natuurlijk. Als je het roeien eenmaal onder de knie hebt, gaat het echt supersnel. De eigenaar van het bootje gaf een kleine demonstratie: we vlogen over het water heen! Nhan heeft het ook nog geprobeerd, maar het is toch best lastig. Nog een  paar keer oefenen ;)

Wat een heerlijke plek om te wonen, zo midden op het water. Stel je voor: als je 's ochtends wakker wordt, zie je dit:
In kooien onder water heb je kreeften zitten die langzaam groeien en, als ze eenmaal volwassen zijn, ruim €70,- per kilo opbrengen! We hebben een kleintje geproefd, kan me wel voorstellen dat ze zo duur zijn! Ze zijn echt heerlijk.  Ik heb helaas geen foto van de kreeft gemaakt, maar het is ongeveer zo een:
Voor de fun heb je dan nog wat andere (eetbare) vissen in een soort kooi/net boven de kreeften zwemmen:

Zie je trouwens hoe blauw dat water is? En daar kun je dan elke dag van genieten!

Heerlijk hè, zo idealiseren... Wij hebben in ieder geval een topdag gehad. Tegen een uur of 4 zijn we weer met de boot naar de kust gevaren. Toen bleek dat de oom van Se zijn jas vergeten was, dus die moest weer terug met de boot:p Ik heb me ondertussen uitgeleefd op het zoeken van schelpen, eindelijk waren ze er. Wat een soorten! Ik heb de mooiste uitgezocht.


Oh ja, ik heb ook nog een vriendje gemaakt, hij was heel lief:

Op de terugweg hebben we wat gefilmd, zie het filmpje hieronder voor een impressie:


's Avonds hebben we de vangst gebarbecued. De visjes waren helaas niet zo groot, dus erg veel vlees zat er niet aan, maar de smaak waas goed:) De dag was voor herhaling vatbaar!

Groetjes,
Anne