Allemaal kleine dingetjes

Soms heb je van die dingen waarmee je niet een heel blogbericht kunt vullen. Plaats ze bij elkaar en ineens lukt het wel:p Vandaag dus allemaal kleine dingetjes.

Eerst twee dingen die te maken hebben met eten.

Afgelopen dinsdag gingen we met twee tantes en twee nichtjes uit eten. Een smal straatje door, achter huizen langs en toen was daar een eetgelegenheid. Het was best druk, dus het eten zou wel goed zijn:) Dat klopte inderdaad. Het restaurant was gespecialiseerd in gegrilde kip, heerlijke smaak. Brommers reden af en aan, niets bijzonders. Totdat er één kwam met een stereo-installatie achterop gebonden. De microfoon werd getest en daar begon het optreden:p De zanger liep alle tafeltjes bij langs en verkocht, terwijl hij zong, een soort snoepje: een staafje suikerachtig spul, gevuld met stukjes pinda.

Ik vond het wel origineel, dan loop je tenminste niet alleen maar rond met snoepjes, maar vermaak je het publiek ook nog wat. De tantes hadden wat snoepjes gekocht en toen ging de zanger weer weg.
Niet veel later kwam er nog één aanrijden! Hetzelfde ritueel, microfoon testen, zingen en tegelijkertijd verkopen. Het vervelende was dat hij gewoon bij je tafel bleef staan, ookal wilde je niet kopen. Di Hiep (een tante) vond de oplossing: je duwt hem gewoon opzij met de al eerder gekochte snoepjes! :p Haha! Het was echt zo grappig!

Gister hebben we voor het eerst echte chè gehad. Heerlijk, daar had ik me thuis al op verheugd! Chè is een soort zoete soep in allerlei verschijningsvormen. Sommige zijn heel dun en andere zijn dik (die vind ik het het lekkerste). We zijn naar een overdekte markt gegaan en kwamen bij een verkoopster terecht die een hekel had aan oplichters. Daar kun je natuurlijk vraagtekens bij zetten, maar feit was wel dat ze 2000 dong goedkoper was dan haar buurvrouw;)  We hebben bij haar een lekker glas chè gehad (3000 dong per stuk, zo'n 10 eurocent) en ook wat meegenomen voor thuis.

Blij dat we hier in ieder geval niet opgelicht waren, gingen we naar de parkeerplaats voor je brommer. Meestal kost het parkeren 1000, soms 2000 dong, maar hier moesten we ineens 3000 dong betalen. Bingo...toch nog opgelicht:S Op zo'n moment kun je niet veel doen: je wilt je brommer immers mee hebben. Maar de volgende keer zetten we hem daar in ieder geval niet meer neer. Grrr!

Het is heel vervelend om te merken dat je afgezet wordt omdat je er anders uit ziet. Als we iets willen kopen, of dat nou op de markt is of in een winkel, sta ik negen van de tien keer op een afstandje om de prijs wat lager te houden. Of er gaat een tante of nichtje ofzo mee die bekend is met de juiste prijzen...

We zijn nu 2,5 week in Vietnam en nog steeds in goede gezondheid! We zijn er best trots op dat we  niet ziek zijn geworden van het eten. We zijn wel heel oplettend geweest met bijvoorbeeld water, maar hebben toch ook gewoon meegegeten met de mensen waar we waren (thuis en uit eten).
Waar je heel erg mee moet oppassen is bewerkt vlees. Wat je hier veel ziet zijn een soort worsten, bijvoorbeeld cha lua. We zijn een keer uit eten geweest toen dit geserveerd werd. Ik heb dat toen niet gegeten en Nhan een beetje. Wij waren toen niet ziek geworden, terwijl de rest van het gezelschap zich de volgende dag toch wat raar voelde. Als stelregel hebben wij nu dus: als je niet kunt identificeren van welk beest het vlees komt, eten wij het niet:p
Overigens is al het vlees hier biologisch, van eend tot vis tot rund (hoewel dat laatste niet zo veel gegeten wordt). Dat voelt toch wel fijn :)

Tot slot iets over een gewoonte in Vietnam. Ik zal er nog wel vaker over schrijven, je kunt de berichtjes terug vinden onder het label "cultuur".
In Nederland zijn wij gewend om bij binnenkomst en vertrek de mensen in de ruimte te groeten. Bij het vertrek kun je ook nog aangeven waar je heen gaat en wanneer je eventueel weer terug komt. Hier in Vietnam is dat niet gebruikelijk! Men komt en gaat zonder te groeten:p Hooguit wordt degene die binnenkomt begroet, vooral als er iemand binnenkomt die een hoger aanzien heeft (aanzien is een wat zwaar woord, maar ik bedoel dat een neef bijvoorbeeld zijn oom groet, omdat de oom een hoger aanzien heeft).  Dat niet groeten is zo gek... Ook zwaaien doen ze dus niet. Wij doen dat gewoon wel en langzaamaan gaan er al wat nichtjes mee doen:p
Nhan denk dat het groeten bij vertrek als iets definitiefs wordt gezien, alsof je niet meer terug komt. Door niet te groeten ga je er vanuit dat je diegene weer zult zien.

Tot zover de kleine belevenissen, binnenkort meer!

Groetjes,
Anne

PS: we zijn ondertussen zo goed geacclimatiseerd, dat we kippenvel krijgen als de temperatuur onder de 24 graden zakt:p